28 آوریل 2022- بر اساس یافته‌های یک مطالعه جدید که داده‌های ژنتیکی بیش از 400هزار فرد را تجزیه و تحلیل کرده است، اضافه وزن در دوران کودکی، خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در سنین بالاتر افزایش می‌دهد. این مطالعه که توسط محققان دانشگاه‌های بریستول و آکسفورد انجام گردید، همچنین با ارائه ی شواهدی نشان داد که اضافه وزن در طول سال‌های طولانی از دوران کودکی بر خطر ابتلا به بیماریهای دیگر از جمله آسم، اگزما و کم‌کاری تیروئید تأثیر می‌گذارد.نتایج این مطالعه درNature Communications منتشر شده است.
تعداد افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در 20 سال گذشته به شدت افزایش یافته است. یکی از توضیحات احتمالی افزایش شیوع چاقی در دوران کودکی زندگی در یک محیط مستعد کننده ی چاقی است. رژیم‌های غذایی نامناسب با چربی، نمک و کربوهیدرات بالا ممکن است اثرات ارتقاء سلامت باکتری‌های روده و شکنندگی سلول‌های بتای پانکراس را در دوران کودکی به خطر بیندازند و متعاقباً خطر دیابت نوع 1 را افزایش دهند.
برخلاف دیابت نوع 1، شواهد انکارناپذیری وجود دارد که نشان می دهد کودکان دارای اضافه وزن بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 هستند و کاهش وزن می تواند منجر به بهبودی پایدار آن شود. با این حال، شناسایی شواهد قابل اعتماد در مورد عواملی که به ایجاد دیابت نوع 1 کمک می کنند، چالش برانگیز بوده است، به ویژه با توجه به اینکه این بیماری در افراد معمولاً در اوایل زندگی قبل از رسیدن به بزرگسالی تشخیص داده می شود.
محققان داده های ژنتیکی مربوط به 454023 فرد ازبیوبانکبریتانیا و 15573 فرد مبتلا به دیابت نوع 1 را از سایر گروه ها تجزیه و تحلیل کردند و از یک تکنیک علمی به نام تصادفی سازی مندلی (MR) برای ارائه شواهد استفاده کردند. این تجزیه و تحلیل نشان داد که چاقی دوران کودکی خطر دیابت نوع 1 را افزایش می دهد. از آنجایی که آلل های ژنتیکی افراد پس از تولد ثابت می مانند، تصادفی سازی مندلی معمولاً نسبت به مطالعات اپیدمیولوژیک مرسوم، در برابر عوامل مخدوش کننده، مقاوم تر است. علاوه بر این، از آنجایی که دلیل چاقی بین افراد متفاوت است، چه این تفاوت به دلیل تأثیرات محیطی (مانند رژیم غذایی یا ورزش) باشد یا به دلیل تأثیرات ژنتیکی، افزایش خطر بیماریهای ناشی از چاقی را تغییر نخواهد داد. این بدان معنی است که استنباط در مورد پیامدهای چاقی بر خطر بیماری از مطالعات MR می تواند قابل اعتمادتر از مطالعات مشاهده ای مرسوم باشد. نویسندگان این مطالعه با استفاده ازMR ، برای جداسازی سهم مستقل چاقی در مقاطع زمانی مشخص در زندگی (به عنوان مثال در دوران کودکی و بزرگسالی) در پیشرفتهای اخیر در این زمینه، پیشگام بوده اند.
با استفاده از این روش، یافته‌های این مطالعه این استنباط را تایید می‌کند که چاق تر بودن در اوایل زندگی، خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را در بین افراد افزایش می‌دهد و افزایش شیوع چاقی در دوران کودکی احتمالاً به افزایش تعداد موارد دیابت نوع 1 کمک می‌کند. برای مقاصد مقایسه ای، این تیم همچنین پیامدهای چاقی دوران کودکی را بر روی سایر بیماری های دارای یک جزء ایمنی مانند آسم، اگزما و کم کاری تیروئید بررسی کردند. آنها نشان دادند که در حالی که چاقی دوران کودکی، خطر ابتلا به این بیماری‌ها را افزایش می‌دهد، این افزایش خطر احتمالاً به دلیل یک پیامد طولانی مدت اضافه وزن برای سال‌ها در طول زندگی است.
دکتر تام ریچاردسون، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق واحد اپیدمیولوژی یکپارچه MRC بریستول و علوم بهداشت جمعیت در دانشکده پزشکی بریستول، گفت: اثر چاقی در دوران کودکی، به طور مستقیم خطر دیابت نوع 1 را افزایش می‌دهد و بر اهمیت اجرای سیاست‌های پیشگیرانه برای کاهش شیوع چاقی در دوران کودکی و تأثیر متعاقب آن بر افزایش تعداد موارد این بیماری مادام العمر تأکید می‌کند.
یک پنجره حیاتی در دوران کودکی برای کاهش تاثیر چاقی بر تعداد فزاینده ی تشخیص دیابت نوع 1 وجود دارد. کاهش 22 درصدی در تعداد موارد ابتلا به دیابت نوع 1 ، محتمل است، اگر نسبت کودکانی که در بالاترین رده چاقی قرار می گیرند 10٪ کاهش یابد یعنی از 15.9 کنونی به 5.9 درصد برسد. این به کاهش بار مراقبت های بهداشتی کمک می کند و همچنین به طور بالقوه کیفیت زندگی افرادی که با این بیماری مادام العمر زندگی می کنند را بهبود می بخشد.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2022-04-childhood-obesity-diabetes.html